Digging the digital

Het waren me de dagen wel. Een dag of 10 geleden schreef ik nog over mijn vervelende hoest. Dat bleek dus een fikse griep te zijn. Inmiddels ben ik weer aardig opgeknapt, wat bij mij onherroepelijk zorgt voor het gevoel “Ik moet even catch-up spelen met de rest van de wereld want ik heb ziek op bed gelegen” wat zorgt dat ik te snel weer te hard van stapel loop, waardoor die griep die wel weg was maar oh nee toch nog wat sluimerde, iets meer op de voorgrond kwam. Waardoor ik niet echt beter ben geworden maar wel goed mobiel genoeg om “dingen te doen”…

Affijn, de komende drie dagen doe ik even niks.

Nadat ik vond dat ik weer beter genoeg was om onder de mensen te komen, sloot ik direct aan bij de Pilot Informatie Autonomie, die Martijn Aslander is gestart. Samen met een groep eigenwijze, slimme, lieve, creatieve mensen uit het Digitale Fitheid netwerk gaan we 6 maanden aan de slag voor en met verschillende overheidsorganisaties. Om, zoals Martijn het zegt, informatieoplossingen te verkennen die een groot deel van de functionaliteiten van huidige logge systemen bieden. Maar die systemen zijn verbonden met BigTech aanbieders in de Verenigde Staten. Dat moet anders kunnen. Wat zijn de oplossingen om betere datakwaliteit te bieden, veiliger lokale opslag, hogere machineleesbaarheid en een hogere gebruikerstevredenheid? Een enorm uitdagende klus waar we samen met overheidsmedewerkers aan de slag gaan.

Focus mode

Afgelopen dagen zat ik ook niet stil. Ik zat bij Wonders of Work om in focusmode interviews uit te werken voor Creative Notes. De automatische transcripties bieden bij nader inzien minder context en minder correcte teksten dan ik had gedacht. Ik merk dat ik met terugluisteren, -lezen en zelf direct notities maken een stuk betere output krijg. Win ik tijd met AI transcripties? Nou nee dus. Ik luister elk interview wel op 1,5 - 2 keer de snelheid, dat vind ik prettiger, maar ik luister ze toch weer allemaal opnieuw. Sowieso leuk om ook de evolutie in die gesprekken mee te maken. Het is een intensieve klus, in de loop van de middag ging de energie er behoorlijk uit bij. Gelukkig kon ik ’s avonds naar Tai Chi. Even focussen op mezelf, mediteren en tot rust komen.

Bouwsector

Woensdag al weer vroeg op, want ik ga eerst stemmen en dan naar het DigiGO-event. Een dag in Bussum, gericht op digitaal samenwerken in de Gebouwde Omgeving. Het evenement is vanuit de bouwsector, een domein dat ik nog totaal niet kende en nieuwsgierig was hoe het daar is gesteld met de digitale vaardigheden, inzet van AI en nieuwe technologie.

Dat was ontnuchterend.

Enerzijds zie ik enorme interessante cases met drones die gebiedsplannen maken, of een product als Struck. Een AI-gedreven bibliotheek voor alle bouwwet- en regelgeving in Nederland. Hiermee kun je heel accuraat en actuele informatie krijgen over bouwvergunningen. Iets wat in de sector vaak veel tijd, geld en mankracht kost.

Maar de sector is er nog compleet niet mee bezig. Lokke Moerel (Morrison & Foerster) en Leontien de Waal (ABN Amro) hielden het publiek een spiegel voor. De bouw- en constructie-industrie loopt achter op de digitale transformatie en inzet van AI. Slechts 11% van de industrie maakt gebruik van AI-technologieën. Er is dus nog een wereld te winnen.

In gesprekken tussen de sessies door werd me duidelijk dat het nog altijd om een redelijk conservatieve industrie gaat, er een groot verschil is tussen gebruik op de bouwplaats en op de kantoren, en dat er simpelweg te veel onderlinge concurrentie is om data en inzichten met elkaar te delen.
Het werd een intensieve dag vol nieuwe informatie voor me. ’s Avonds wil ik vroeg naar bed, maar de exitpolls houden me bezig. Half slaperig kijk ik naar de grafieken, ik verwonder me over de reacties van partijleiders en vraag me af wat ik donderdag voor mijn kiezen krijg. Want ik ga stemmen tellen!

Stemmen tellen

Donderdag 8:00 uur meld ik me bij de Jaarbeurs hal 4 als Tafelleider CSO. Als tafelleider ben je eindverantwoordelijk voor de gang van zaken van een teltafel. Ik stuur vier tellers aan de teltafel aan. Samen met hen turf ik de stemmen per kandidaat, controleer deze en zorg dat alles geordend gaat. Uiteindelijk moet alles worden geteld, gcontroleerd en worden ingevuld op de processen-verbaal. Samen met de controleurs ben ik verantwoordelijk ervoor dat het proces-verbaal juist is ingevuld, waarmee de stemmen op individuele kandidaten zijn vastgelegd. Dat is niet niks, zeker gezien de huidige stand in de peilingen.

Het was mijn vuurdoop bij zo’n proces en enorm leuk om te doen. Het openen van de stembussen, het verdelen van de enorme rollen met stembiljetten, mijn eigen schaduwboekhouding bijhouden van de tellingen, doornemen van het proces-verbaal van de stembureaus, met alle opmerkingen, opvallendheden en tellingen. Met zo’n 500 mensen in de hal tellen we de hele dag door de enorme stembiljetten op kandidaat niveau. Natuurlijk gaat niets vlekkeloos. Er zijn telverschillen, onduidelijkheid over het proces, vragen bij invullen van het proces-verbaal. Maar om 17:00 hebben we een deel van de stembussen uit Utrecht geteld en gecontroleerd. Mooi werk. Verantwoordelijk werk. En heel precies werk. Ik hoorde het vaker die dag, het is belangrijker dat je nauwkeurig werkt dan dat je snel werkt. Je wilt eer van je werk, het moet kloppen. Dus al is er een telverschil van één stem, dan ga je het dubbelchecken met elkaar. Of dat nu om een van de grootste partijen gaat of om de middenmoot. We zijn met vijf personen maar een klein deel van de enorme machine die bij zo’n verkiezing komt kijken, maar wij willen dat het tellen goed en nauwkeurig gebeurt.

Cowboys

Maar na al die dagen die cognitief veel van me hebben gevraagd, kun je je voorstellen dat de koek wel op is. Eenmaal thuis wilde ik weinig meer doen dan lekker op de bank hangen en het laatste seizoen van de serie Yellowstone kijken. Om rustig weg te soezen bij de natuurbeelden van de staat Montana en het geromantiseerde leven van de cowboys.

Vandaag? Niets. Dit van me af schrijven. Lekker wat lezen. Wandelen. Niks doen. Rusten.