Ziek zijn is zo’n gedoe. Ik lig al twee dagen thuis op apegapen. Compleet geveld door de griep. Met enorme hoestbuien die me weer doodmoe maken. Ik liep al een paar weken met “een hoestje” rond, maar ik dacht dat die wel zou overgaan. Je weet wel, zo’n hoestje die je hebt na een paar weken goed op stap gaan toen je 25 was. Helaas ga ik niet meer op stap op die manier en gaat het hoestje niet als vanzelf weg. Het hoestje heeft besloten zich verder te manifesteren tot een full grown knetterende kriebelhoest. Met alles wat er bij komt. Het zal de leeftijd zijn in plaats van de leefstijl. Want juist door mijn PSC probeer ik zo goed en gezond mogelijk door het leven te gaan. Natuurlijk, soms gaat er een frietje mayonaise in, pizza moet kunnen en ik hou van de broodjes bij Amazing Oriental. Maar mijn leefstijl is wel veranderd de afgelopen jaren. Het is allemaal een stuk gezonder.

Helaas denkt mijn hoest daar anders over.

Tussen die twee zinnen zat trouwens 20 seconden, omdat ik even dubbel lag van het hoesten. Ik weet dat ik er weer een paar minuten tegen kan nu, dus ik moet doortikken.

Het is ook niet dat ik het echt verborgen kan houden. Ik stond vanochtend bij de apotheek om een nieuwe fles Nattermann Bronchicum Extra Sterk te kopen. Al hoestend sta ik bij de kassa. De apotheekmedewerkster kijkt naar de hoestdrank, ziet mijn gezicht en zegt: “Zo, jij hebt ook een kort nachtje gehad door het hoesten he?” En bedankt.

Het is wel zo. Het zijn hazeslaapjes die ik doe. Ook overdag. Terwijl ik wat eenvoudige Youtube video’s kijk en Seinfeld weer opnieuw ben gestart. Lezen en diep denken lukt me op dit moment niet. Het is wat het is.

Ik heb alle videocalls en afspraken voor deze week afgezegd (Sorry Elja!) om echt op te knappen. Komende vrijdag start de Pilot Informatieautonomie vanuit de Digitale Fitheidsacademie en daar wil ik fit voor zijn. Wish me luck!